Örn Arnarson (1884—1942) hét réttu nafni Magnús Stefánsson. Hann fæddist í Kverkártungu á Langanesströnd, ólst upp í fátækt en tókst að afla sér nokkurrar skólamenntunar, lauk gagnfræðaprófi og síðar kennaraprófi. Hann stundaði störf sem til féllu: sjósókn, vegavinnu, skrifstofustörf og svo framvegis. Seinustu árin átti hann heima í Hafnarfirði.

Kvæði Arnar Arnarsonar eru með gamansömum yfirsvip en undir niðri fylgir djúp alvara og stundum nokkur ádeila og beiskja. Hann orti í hefðbundnum stíl, seildist jafnvel til rímnaformsins gamla og var ekki upphafsmaður neinna nýjunga í formi. En bragsnilld og vandvirkni skipa honum á bekk með hinum bestu skáldum. Yrkisefni valdi hann úr ýmsum áttum en þekktust eru sjómanna- og siglingakvæði hans eins og Stjáni blái og Hrafnistumenn. Mjög eru skemmtilegar Rímur af Oddi sterka. Má gleggst af þeim marka hve Örn Arnarson var hagort skáld. Kvæðið Þá var ég ungur orti hann til móður sinnar skömmu áður en hann dó.

Kvæðasafn Arnar Arnarsonar heitir Illgresi (1924).